ZARYS METODYKI KSZTAŁCENIA EKONOMISTÓW

/, Pedagogika, teoria ekonomii/ZARYS METODYKI KSZTAŁCENIA EKONOMISTÓW

ZARYS METODYKI KSZTAŁCENIA EKONOMISTÓW

37,00  20,00 

Opis

Autor: Michał Piskiewicz,
ISBN: 978-83-7378-977-7
Wydanie: 1
Rok wydania: 2015
Oprawa: miękka
Format: B5
Liczba stron: 150

Istnieją książki, których treść szybko zapominamy. Są też takie, które nas poruszają, pobudzają do refleksji, wyposażają w ważne informacje, motywują do tego by coś zmienić w swym działaniu. Taką ważną pozycją dla nauczycieli akademickich uczelni ekonomicznych jest podręcznik doktora Michała Piskiewicza, która to publikacja po upływie ponad 30 lat od pierwszego wydania trafia w kolejnej edycji do rąk Czytelników.

Podręcznik ten warto było wznowić z dwóch najważniejszych, naszym zdaniem, powodów:

– opracowanie to zawiera niemal sto procent treści aktualnych i uniwersalnych, a obejmujących sferę edukacji oraz dydaktyki uczelni wyższych; byłoby świetnie, gdyby obecnie wdrażano do uczelnianych systemów kształcenia zawarte w tym podręczniku zasady i rekomendacje,

– do dzisiaj trudno jest znaleźć podręcznik-poradnik, który by w sposób tak syntetyczny odnosił się do głównych problemów kształcenia w uczelniach ekonomicznych.

Został on napisany w okresie, gdy Uczelnia wprowadzała istotne zmiany w istniejącej strukturze, gdy w sposób ogromnie nowatorski nadawano praktycznie nowe wartości i kierunki edukacji ekonomistów. Poszukiwania wciąż aktualniejszej formuły kształcenia nadal trwają, a elementy „nowego” stale będą wkraczać na teren edukacji.

Zmienne uwarunkowania cywilizacyjne, zwłaszcza społeczno-gospodarcze i technologiczne wymuszają przeobrażenia w zakresie edukacji. Internet daje dostęp do szerokiego spektrum informacji i rozwiązań różnych problemów, nie­rzadko innowacyjnych, które można samodzielnie twórczo przekształcać. Nowe odkrycia neurologów dotyczące działania ludzkiego mózgu zmieniają sposób podejścia do procesu nauczania – uczenia się. Na pograniczu psychologii, teorii zachowań społecznych i komunikacji, informatyki, teorii biznesu, dydaktyki rodzą się nowe koncepcje edukacyjne (np. NLP, coaching).

Otwartość na możliwości transformacji edukacji nie oznacza rezygnacji z wyko­rzystywania konstruktywnych, gotowych rozwiązań, które są nadal funkcjonalne, ale nie dość znane. Odrębną kwestią pozostaje pytanie, jak zintegrować i jakimi kryteriami się kierować łącząc w jeden system różne wzorce metodyczne, różne kategorie celów i wartości edukacyjnych, treści, formy organizacyjne i technologie kształcenia. Są to bardzo zawiłe i wielopoziomowe procesy, trudne a nawet wręcz niemożliwe do pełnego empirycznego zbadania i opisania. Kreatywność w zawodzie nauczyciela akademickiego może się więc ujawnić z dużą mocą. Aby jednak uniknąć „zamętu dydaktycznego” i zamknięcia się we własnym rozumieniu dydaktyki, warto szukać pewnego wsparcia w literaturze pedagogicznej.

Niniejsze opracowanie zawiera całościowy przegląd materiału opisującego wszystkie elementy systemu kształcenia ekonomistów w wyższej uczelni. Obszernie nakreśla pojęcia, narzędzia i praktyczne informacje metodyczne. Novum i unikalną wartością podręcznika jest kompletna, wszechstronna prezentacja pewnego zestawu modeli heurystycznych metod kształcenia ekonomistów, opis ich zalet, ograniczeń oraz pola zastosowań.

Uzupełnieniem części metodycznej jest szczegółowo udokumentowany wzorzec opracowania cyklu zajęć dydaktycznych oraz projekt scenariusza zajęć. Proponowane modele metod można wykorzystać w całości lub tylko uczynić inspiracją dla własnych metodycznych rozwiązań.

Nie jest łatwo zostać wytrawnym nauczycielem akademickim – pomimo posiadania przez adeptów zwykle rozległej wiedzy specjalistycznej. Żywimy nadzieję, że wznowione wydanie podręcznika doktora Michała Piskiewicza może być użyteczne dla nauczycieli przedmiotów społeczno-ekonomicznych w ich świadomym samorozwoju kompetencji metodycznych. Podręcznik może także stymulować krytyczne myślenie o celach i sensie edukacji ekonomistów oraz założeniach (zmiennych), na których powinna być oparta.

Podejście operacyjne, metodyczne do procesu kształcenia ekonomistów musi być przecież spójne, nie zaś skonfliktowane z jego celami.

Doktor Michał Piskiewicz, prezentujący na początku lat 80. poprzedniego stulecia swoje mądre stanowisko w kwestiach ogólnych, dotyczących najważniejszych celów kształcenia akademickiego zasługuje więc tutaj na szczególne uznanie. Jest to stanowisko nadal aktualne – można mniemać, że uniwersalne. Celów kształcenia nie możemy ustalać bez mądrej diagnozy, opisu: (a) świata, aktualnej cywilizacji i jej tendencji, (b) sylwetki „optymalnego” absolwenta. Przez świat współczesny rozumiemy tu rosnące tempo zmian cywilizacyjnych, kulturowych, technologicznych, biznesowych; złożoność, turbulencje i chaos otoczenia; zwiększanie się globalnych dysproporcji i zagrożeń, obciążeń dla jednostki i społeczeństw.

Kształcenie akademickie musi więc mieć charakter szerokoprofilowy (wręcz neorenesansowy). Powinniśmy budować takie systemy kształcenia, aby nasi absolwenci mieli szerokie horyzonty intelektualne, duży potencjał kreatywności i samorozwoju, motywację do rozwijania swojego potencjału kreatywności, twórczej adaptacji do zmiennej rzeczywistości; aby nauczyli się myśleć i weszli na drogę poszukiwania mądrości; aby starali się rozwijać swoje człowieczeństwo, mając na względzie swoją autentyczność oraz wszechstronność i integralność rozwoju.

W opracowaniu doktora Michała Piskiewicza znajdziemy wiele przemyśleń wspierających takie stanowisko oraz mnóstwo praktycznych wskazówek, jak osiągać tak ważne cele kształcenia akademickiego.